Organizacja oparta na wiedzy jest związana z koncepcją zarządzania wiedzą, która nieodłącznie wiąże się z nowoczesnymi modelami zarządzania. Najważniejszym zasobem takiej organizacji jest wiedza, czyli kapitał intelektualny każdego z pracowników. Wszelkie działania podejmowane przez taką organizację mają podkreślić proaktywne zachowania ludzi; zapewnia to interdyscyplinarność wiedzy, jaką dysponują. Organizacje oparte na wiedzy podkreślają wagę klienta, a co za tym idzie – zdolność organizacji do zaspokajania jego potrzeb. Zwiększa się świadomość pracowników w kwestii nawiązania odpowiednich relacji z klientami, nierzadko przyjmujących nieformalną postać komunikacji. Zmiany stały się nieodłącznym elementem funkcjonowania każdej organizacji i właśnie organizacje oparte na wiedzy najlepiej radzą sobie z radykalnymi zmianami zachodzącymi zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz każdej organizacji.
Niniejsza monografia składa się z sześciu rozdziałów mających charakter teoretyczno-empiryczny. Układ taki umożliwia przejrzystą realizację postawionych celów pracy oraz sprawną weryfikację hipotez badawczych. Część objęta badaniem empirycznym pozwala na weryfikację pierwszej hipotezy, dotyczącej poziomu zdolności do uczenia się, natomiast część dotycząca oceny i kierunków działań wskazuje na konieczność zmian.
Spis treści:
Wstęp
1. Organizacja ucząca się jako odpowiedź na wyzwania współczesnego świata
1.1. Wiedza jako zasób organizacji – istota i znaczenie
1.2. Organizacja ucząca się jako przykład organizacji opartej na wiedzy
1.3. Organizacyjne uczenie się
2. Teoretyczny model determinant i efektów uczenia się
2.1. Koncepcja determinant uczenia się
2.1.1. Strategia organizacji
2.1.2. Kultura organizacji
2.1.3. Organizacja jednostki
2.1.4. Zasoby ludzkie
2.1.5. Organizacja procesu uczenia się
2.1.6. Zasoby techniczne
2.2. Koncepcje efektów uczenia się
2.2.1. Perspektywa finansowa
2.2.2. Perspektywa klienta
2.2.3. Perspektywa procesów wewnętrznych
2.2.4. Perspektywa rozwoju
3. Założenia systemu szkolnictwa wyższego w Polsce
3.1. Charakterystyka szkolnictwa wyższego w polskim systemie edukacji
3.2. Szkoła wyższa jako przedmiot badań
4. Metodyka badań
4.1. Cel pracy i hipotezy badawcze
4.2. Zakres podmiotowy badań i dobór próby
4.3. Zakres czasowy i przedmiotowy badań
4.4. Zastosowanie metody badawcze
5. Diagnoza determinant i efektów uczenia się badanych wydziałów
5.1. Stan determinant uczenia się
5.1.1. Strategia badanych wydziałów
5.1.2. Stan kultury badanych organizacji
5.1.3. Stan zorganizowania badanych jednostek
5.1.4. Stan zasobów ludzkich na badanych wydziałach
5.1.5. Stan zorganizowania procesu uczenia się w badanych jednostkach
5.1.6. Stan wyposażenia technicznego w badanych organizacjach
5.2. Stan efektów uczenia się
5.2.1. Perspektywa finansowa
5.2.2. Perspektywa procesu dydaktycznego
5.2.3. Perspektywa procesu naukowego
5.3. Analiza zależności między determinantami a efektami uczenia się
6. Ocena i kierunki doskonalenia determinant i efektów uczenia się badanych wydziałów
6.1. Syntetyczna ocena i kierunki doskonalenia determinant uczenia się organizacji
6.1.1. Ocena i kierunki doskonalenia kultury organizacji
6.1.2. Ocena i kierunki doskonalenia organizacji jednostki
6.1.3. Ocena i kierunki doskonalenia zasobów ludzkich
6.1.4. Ocena i kierunki doskonalenia organizacji procesu uczenia się
6.1.5. Ocena wyposażenia techniczna
6.2. Syntetyczna ocena i kierunki doskonalenia efektów uczenia się
6.2.1. Ocena i kierunki doskonalenia perspektywy finansowej
6.2.2. Ocena i kierunki doskonalenia perspektywy procesu dydaktycznego
6.2.3. Ocena i kierunki doskonalenia perspektywy procesu naukowego
Zakończenie
Załączniki
Literatura
Streszczenia
