Monografia dotyczy zagadnień plazmowej inżynierii powierzchni. Na kanwie opisu oryginalnego opracowania naukowo-technicznego - metody IPD przeprowadzony jest wywód nt. roli plazmy impulsowej w syntezie faz nierównowagowych i otrzymywania warstw tych materiałów.
Rozważone są mechanizmy i zjawiska elementarne związane z udziałem pola elektrycznego w zarodkowaniu ciała stałego. Na tym tle zaprezentowana została koncepcja syntezy niekonwencjonalnej. podane są przykłady ilustrujące cechy użytkowe warstw wytwarzanych metod IPD.
Spis treści:
Wstęp
1. Plazmowa inżynieria powierzchni
2. Geneza metody IPD
3. Koncepcja syntezy niekonwencjonalnej
4. Założenia wyjściowe do metody IPD i wybór sposobu generacji plazmy. Aparatura do metody IPD
5. Rozprzestrzenianie się plazmy impulsowej w akceleratorze koaksjalnym
6. Akcelerator koaksjalny jako źródło plazmy impulsowej w metodzie IPD
6.1. Generancja i rozprzestrzenianie się plazmy impulsowej w quasi-stacjonarnym procesie IPD
6.2. Hipoteza pseudoźródła elektronów 79
7. Plazma impulsowa jako ośrodek syntezy materiałów w metodzie IPD
8. Mechanizm wzrostu warstw w metodzie IPD
8.1. Mechanizm wzrostu i struktura warstw 107
8.2. Zagadnienia adhezji warstw 129
9. Właściwości użytkowe warstw wytwarzanych metodą IPD
10. Kierunki badań i modyfikacje technologiczne
11. Zakończenie
Literatura
