SPRZEDAŻ KSIĄŻEK

O Józefie Stalinie napisano wiele dzieł i rozpraw, analizując różne aspekty jego działalności politycznej, gospodarczej, społecznej i wojskowej. Często poczynania jego tłumaczone cechami osobowości i uwarunkowaniami historycznymi, które sprawiały, że czas jego rządów nie tylko w historii Rosji, ale i Europy, stanowił najmroczniejszą epokę. Ale nie zawsze tak było. Wysoko cenił go Winston Churchill, a prezydent Roosvelt mówił o nim, jako o „dobrym wujaszku Joe”. Stalin umiał do końca życia upiększać obraz własnej osoby i aż do chwili śmierci pozostawał „Wodzem”. W czasie procesów politycznych i różnych „czystek”, które reżyserował, sławiły go nawet jego „ofiary”. „I w łagrach, gdzie miliony ludzi z jego woli uwięzionych za drutem kolczastym odwracały biegi rzeki, budowały miasta za kręgiem polarnym i umierały – wszystko to pod jego portretami”. Po jego śmierci ludzie byli: „oszołomieni i zalęknieni. Gdy go chowano, wielu płakało na ulicach. Po przeszło dwudziestu latach nie potrafili sobie wyobrazić przyszłości bez niego”. Był to jeden z fenomenów totalitaryzmu stalinowskiego.

Rola Armii Radzieckiej w kształtowaniu sytuacji politycznej i militarnej po drugiej wojnie światowej była znacząca. Dysponowała ona bowiem najsilniejszymi na naszym globie wojskami lądowymi, co zapewniało Związkowi Radzieckiemu pozycję jednego z dwóch – obok USA – najpotężniejszych mocarstw, decydujących o losach ludzkości. Pisano o niej po obu stronach „ żelaznej kurtyny”. W literaturze radzieckiej w opisie przeważały oceny polityczne nad wojskowymi. Z różnych przyczyn – innych w bloku warszawskim, a innych na Zachodzie – dominowała ogólnikowość, w szczególnie w zakresie osobowym. Niejako negatywnym wzorcem jest dzieło „Radzieckie siły zbrojne 1918 – 1968.

Wprowadzenie

I. Od zakończenia wojny do nowych konfliktów zbrojnych

1. Zakończenie drugiej wojny światowej

2. Pierwszy kryzys berliński

3. Wyścig atomowy

4. Wojna w Korei

5. Doktryna wojenna przełomu lat czterdziestych i pięćdziesiątych

II. Organizacja sił zbrojnych

1. Struktura sił zbrojnych w maju 1945 r.

2. Kadra wyższych dowódców w 1925 r.

3. Kadra dowódców w innych armiach po wojnie

4. Dowódcy frontów

5. Demobilizacja sił zbrojnych

6. Ministerstwo Sił Zbrojnych ZSRR

7. Ministerstwo Spraw Wojskowych

8. Polityka osobowa w latach 1945 – 1953

9. Sztab Generalny Sił Zbrojnych ZSRR

10. Akademia Sztabu Generalnego

11. Główny Zarząd Polityczny Ministerstwa Sił Zbrojnych

12. Główna Inspekcja Sił Zbrojnych

13. Szefostwo służby tyłów (kwatermistrzostwo)

14. Szefostwo budownictwa i zakwaterowania

15. Centralne i główne zarządy resortu obrony

III. Dowodzenie siłami zbrojnymi

1. Głównodowodzący sił lądowych

2. Organizacja sił lądowych

3. Dowództwo artylerii

4. Dowództwo wojsk pancernych i zmechanizowanych

5. Szefostwo służby inżynieryjno – saperskiej

6. Szefostwo wojsk łączności

7. Szefostwo służby chemicznej i wojsk kolejowych

8. Głównodowodzący sił powietrznych

9. Dowództwo lotnictwa strategicznego

10. Główny zarząd lotnictwa cywilnego

11. Dowództwo wojsko powietrzno – desantowych

12. Dowództwo obrony powietrznej kraju

13. Głównodowodzący marynarką wojenną

14. Ministerstwo Marynarki Wojennej

15. Dowództwo flot

IV. Terytorialne rozmieszczenie sił zbrojnych ZSRR

1. Północny kierunek operacyjny

   1. Białomorski (Północny) OW

   2. Archangielski (Białomorski) OW

   3. Leningradzki OW

   4. Nadbałtycki OW

2. Zachodni kierunek operacyjny

   1. Białoruski OW

   2. Północna Grupa Wojsk

   3. Centralna Grupa Wojsk

   4. Grupa Wojsk Radzieckich w Niemczech (NRD)

3. Południowo – zachodni kierunek operacyjny

   1. Południowa Grupa Wojsk

   2. Przykarpacki OW

   3. Kijowski OW

   4. Odeski OW

   5. Taurydzki OW

4. Południowy kierunek operacyjny

   1. Zakaukaski OW

   2. Północnokaukaski OW

   3. Turkiestański OW

5. Dalekowschodnie kierunek operacyjny

   1. Głównodowodzący na Dalekim Wschodzie

   2. Nadmorski OW

   3. Dalekowschodni OW

   4. Zabajkalsko – Amurski (Zabajkalski) OW

   5. Wschodniosyberyjski OW

   6. Zachodniosyberyjski OW

6. Obwody strategiczne

   1. Moskiewski OW

   2. Gorkowski OW

   3. Woroneski OW

   4. Nadwołżański OW

   5. Południowouralski OW

   6. Uralski OW

7. Kadra dowódców okręgów wojskowych i grup wojsk z lat 1945 – 1953