Książka pt. „Mnemozyna. O pamięci autobiograficznej w poezji polskiej”
podejmuje temat pamięci autobiograficznej (kategorii wypracowanej na
gruncie psychologii w latach 80. XX wieku), gdzie została zastosowana w
sposób całkowicie nowatorski: na gruncie literaturoznawstwa.
Dysertacja
pokazuje problematykę tytułową głównie w odniesieniu do fenomenologii
pamięci w koncepcji Paula Ricoeura, zaprezentowanej w monografii:
„Pamięć, historia, zapomnienie”. Naturalne w tym kontekście pozostaje
uprzywilejowanie pojęcia śladu mnezyjnego (P. Ricoeur, E. Levinas, B.
Skarga) i ujęć podmiotu w postaci tożsamości narracyjnej. Nawiązuję
również do teorii piśmiennictwa autobiograficznego (Ph. Lejeune, S.
Doubrovsky, M. Czermińska). Uwzględnione zostały również teorie
reprezentacji powstałe na gruncie współczesnej historiografii (F.
Ankersmit). Rozprawa ma charakter analizy hermeneutycznej.
Poszczególne
aspekty tytułowego zjawiska mnemonicznego zostały omówione w sześciu
rozdziałach: „Pamięć autobiograficzna”, „Pamięć nostalgiczna Czesława
Miłosza”, „Pamięć fortunna Julii Hartwig”, „Pamięć zobowiązana Zbigniewa
Herberta”, „Pamięć traumatyczna Wacława Iwaniuka”, „Pamięć
melancholijna Marcina Świetlickiego”.
Spis treści:
WPROWADZENIE
Rozdział I
PAMIĘĆ AUTOBIOGRAFICZNA
Rozdział II
PAMIĘĆ NOSTALGICZNA CZESŁAWA MIŁOSZA
Rozdział III
PAMIĘĆ FORTUNNA JULII HARTWIG
Rozdział IV
PAMIĘĆ ZOBOWIĄZANA ZBIGNIEWA HERBERTA
Rozdział V
PAMIĘĆ TRAUMATYCZNA WACŁAWA IWANIUKA
Rozdział VI
PAMIĘĆ MELANCHOLIJNA MARCINA ŚWIETLICKIEGO
ZAKOŃCZENIE
BIBLIOGRAFIA
NOTA BIBLIOGRAFICZNA
INDEKS NAZWISK
MNEMOSYNE. ON AUTOBIOGRAPHICAL MEMORY IN POLISH
POETRY (SUMMARY)
|
